Menu
Uveïtis is een verzamelnaam voor alle inwendige oogontstekingen en kan een uitgebreid scala aan klachten veroorzaken. Het is een ontsteking van het vaatvlies van het oog en kan zich met name aan de voorkant van het oog, in het midden of aan de achterkant van het oog afspelen. De uveïtis aan de voorkant van het oog is de meest voorkomende vorm. Dit levert vaak klachten op van vermindering van het gezichtsvermogen, gevoeligheid voor licht en roodheid en pijn van het oog. Een eenmalige uveïtis wordt meestal zonder verdere diagnostiek behandeld met druppels om het ontstekingsproces te onderdrukken. Bij een zich herhalende uveïtis start men gewoonlijk een uitgebreidere diagnostiek, zoals bloedonderzoek en röntgenfoto’s.
Uveïtis is een ontsteking van het vaatvlies in het oog. Uveïtispatiënten klagen vaak over een vermindering van het gezichtsvermogen van één of beide ogen. Ze zien wazig, hebben last van zwarte vlekjes of slierten in het beeld. Een aantal patiënten kan het licht niet goed verdragen; soms is het oog pijnlijk en rood. Uveïtis kan heel plotseling beginnen met een pijnlijk, rood oog of met geleidelijk waziger zien. Het kan in één oog voorkomen of afwisselend in één van beide ogen, of in beide ogen tegelijkertijd. Bij kinderen kan een uveïtis ook optreden zonder dat ze daar last van hebben.
Uveïtis wordt ingedeeld in drie vormen, afhankelijk van de plaats in het oog waar de ontsteking het hevigst is. Deze vormen zijn:
Soms is het niet goed mogelijk onderscheid te maken. Er kan ook sprake zijn van een ontsteking in het hele oog (panuveïtis). Deze indeling is van belang omdat de verschillende vormen van uveïtis een verschillend beloop hebben. Het verloop bepaalt onder andere de keuze van de behandeling. Bij een uveïtis zijn de aangrenzende lagen, zoals netvlies en harde oogrok (sclera), soms ook betrokken bij de ontsteking.
Met een normaal oogheelkundig onderzoek kan de oogarts vaststellen of er sprake is van uveïtis. Bij dit onderzoek zullen de pupillen met oogdruppels verwijd worden. Dit veroorzaakt tijdelijk wazig zien. Het is vaak niet mogelijk bij dit eerste onderzoek vast te stellen wat de oorzaak is.
Verder onderzoek kan bestaan uit bloedonderzoek en röntgenfoto’s. Soms wordt er ook oogvocht onderzocht. Dit wordt onder plaatselijke verdoving met een kleine naald uit het oog gehaald. Wanneer dit gebeurt krijgt u een tijdelijk oogverband.
Uveïtis is in veel gevallen een onderdeel van een algemeen ziekteproces. De oogontsteking is dan een onderdeel van de onderliggende aandoening. Om deze reden kan de oogarts u voor verder onderzoek verwijzen naar een andere specialist, zoals een internist of reumatoloog. Tegenwoordig is het steeds vaker mogelijk een oorzaak of een mogelijk verband met andere aandoeningen op te sporen. Echter, dit lukt zeker niet in alle gevallen en in een aanzienlijk deel blijft de oorzaak onduidelijk.
Alle vormen van uveïtis kunnen leiden tot een tijdelijke of blijvende vermindering van het gezichtsvermogen. Uveïtis kan zeer wisselend verlopen; het kan eenmalig optreden, maar ook langdurig aanwezig zijn met afwisselend rustige perioden en perioden waarin het ontstekingsproces toeneemt. De ontsteking kan verschillende delen van het oog beschadigen. De volgende problemen kunnen het gevolg zijn van uveïtis: hoornvliesafwijkingen, staar (cataract), verhoogde oogboldruk (glaucoom) en netvliesschade.
Deze informatie is tot stand gekomen onder redactie van de commissie Patiëntenvoorlichting van het Nederlands Oogheelkundig Gezelschap (NOG)
